Misschien toch de beste - in memoriam Ado Broodboom

De artistieke loopbaan van Ado Broodboom liep van december 1937, toen hij als 15-jarige acteur de titelrol speelde in het blijspel Pompelmoes, tot 30 april 1980, de kroningsdag van Beatrix, toen hij voor de laatste keer als trompettist optrad. ln de tussenliggende 43 jaar speelde hij allerlei muziekgenres met veel verschillende orkesten, maar zijn muzíkale hoogtepunt lag ongetwijfeld in de periode 1957-1964 als lid van de Ramblers, trompetsolist bij het radioprogramma Romance in Jazz en mede-oprichter van Boy's Big Band.
Daarnaast maakte hij platen met Herbie Mann (1956), Wessel llcken (1957), de big band van Ger van Leeuwen (1958) en Lucky Thompson (1959). Hij improviseerde ook de muziek bij drie voorstellingen van het toneelstuk Omzien in wrok (1957, 1964 en in 1977 voor de tv). Vanaf 1958 won Ado Broodboom drie keer achter elkaar de poll van het blad Rhythme als beste Nederlandse iazztrompettist.

Zelf keek hij daar met enige dubbelzinnigheid op terug: 'Niet dat ik het gevoel had: nou ben ik de beste van Nederland. Maar wel de bekendste. Wie dan wel de beste was? ln die tijd vond ik eigenlijk al leen maar buitenlandse trompettisten goed. Roy Eldridge, Dizzy, Miles Davis. En Clifford Brown natuurlijk […] Nee, ik had geen voorbeelden in Holland. Dus ik was ijdel genoeg om mijzelf misschien toch de beste te vinden, maar ik kan ook goed relativeren.'
Die ontboezeming is te vinden in het boek Ado Broodboom trompet, dat ik samen met hem schreef en dat in 2017 werd uitgeven door ln de Knipscheer. Dat levensverhaal kwam tot stand op basis van 17 gesprekken die plaatsvonden tussen september 2011 en oktober 2016. Daarnaast konden wij dankbaar putten uit de acht plakboeken die Ado Broodboom vanaf 1937 had bijgehouden.

Hij toonde zich in onze gesprekken een zeer onderhoudende en glasheldere raconteur. Mijn werk als chroniqueur werd vergemakkelijkt door het feit dat zijn geheugen als 90-plusser nog uitstekend functioneerde. Hij kon precies onderscheiden wat hij zeker wist, wat hij niet meer wist, en waarover hij twijfelde. Het boek gaat vergezeld van de cd Ado's oeuvre, waarop 15 van zijn vertolkingen zijn verzameld, plus vier historische bonus tracks. Het openingsnummer van de cd beschouwde hij als het beste wat hij ooit heeft gespeeld: Coupe Negresco, een compositie van Kees Bruyn die Ado Broodboom in maart 1960 opnam met een kleine combinatie uit de Ramblers (Marcel Thielemans trombone, Tinus Bruyn klarinet, Kees Bruyn tenor, Charlie Nederpelt piano, Dub Dubois bas, Kees Kranenburg drums).

In Ado Broodboom trompet vertelt hij de ontstaansgeschiedenis: 'Coupe Negresco was eigenlijk een solo-opname van mij, met die growl. lk zag het stuk voor het eerst toen we het gingen opnemen. Dat growlen had ik van Ellington-platen gepikt. lk hoorde het en dan wist ik automatisch hoe ik het zelf moest doen.
'lk heb Coupe Negresco nooit live voor de radio willen spelen. lk vond dat ik mezelf niet meer kon overtreffen. Masman zocht altijd de nummers uit en hij zei een keer tegen me: "We gaan Coupe Negresco doen."
'lk ging dwars tegen hem in: "Vergeet het maar, ik doe dat niet. Die sfeer en die hele toestand heb ik met pijn en moeite opgewekt in de platenstudio, maar dat kan niet op commando." '”O", zei Masman, "dat is helemaal geen punt. Dan draaien we gewoon het plaatje."'
'Het is meerdere keren gebeurd, hoewel dat in die tijd technisch vreselijk moeilijk was, want het waren allemaal live-uitzendingen. ledere keer als Masman begon over Coupe Negresco, zei ik: "Vergeet het maar." En dan hij: "O, geen punt." Hij had dat plaatje kennelijk altijd bij zich.’
Ado Broodboom sprak herhaaldelijk de wens uit, dat Coupe Negresco op zijn uitvaart zou worden gedraaid. Op vrijdag 26 juli 2019 is dat in Herdenkingspark Westgaarde (Amsterdam-Osdorp) gebeurd.

Dit In memoriam Ado Broodboom is oorspronkelijk geschreven voor en gepubliceerd in Jazzbulletin nummer 112.
Het Jazzarchief en de auteur gaven toestemming het hier online openbaar te maken.